نگره*علیرضا زارعی

علم، نظم سنجش ها و اکتشافات پراکنده است. حجاب علم، توسط عطش دانستن، کنار زده می شود و ساختار آن، محصول موشکافی های یک خردمند در نقطه ای دور افتاده از غوغای جهان است.

پیش ازآنکه بنویسید، طرح کلی فکرتان را تشریح کنید. شاید اصلا طرحی نداشته باشید بلکه  طرحی را به شما تحمیل کرده اند، در این صورت هم شما بی نیاز از یک طرح ذهنی نیستید. اگر ذهنیتی از مسئله ندارید، بهتر است از کلیدواژه های آن مسئله کمک بگیرید و آن را واکاوی کنید. 

هر چه می توانید آن را بسط دهید، بهتر است به سمت کاغذ نروید. این گام تنها از شما میخواهد که مسئله را مجسم کنید. تجسم، هرچند به کمک چند منبع اولی باشد، به این مرحله آسیب نمی زد.

بعداز آن می توانید به سراغ کاغذ و قلم بروید. نگران نباشید اگر طرح شما ضعیف است، چون مجددا قرار است به اصلاح نگاهتان از طرح اقدام کنید. برای اینکه قدرت نوشتنتان در این بخش بالا برود، لازم است از تکنیک بسط پی در پی  استفاده کنید. این روش به شما می گوید اگر تنها یک جمله داشتنید، بهتر است از  مفهوم نهاد و گزاره های آن و نحوه ارتباط میان آن دو استفاد کنید. شما مختارید هر کدام را که خواستید، توضیح دهید. می توانید از  چگونگی مسئله و چرایی آن سوال بسازید. حتی می توانید پیش از ابراز اصل مسئله، به یک مقدمه کوتاه بپردارید. در این شیوه، هر افزونه ای توجیه میشود. لذا گاهی از موارد،نویسنده را به بن بست و حتی به سوالات بنیادین می کشاند. 

برای این قضیه بهتر است از این شیوه استفاده کنید.

1. نکته اصلی مقاله یا فصلی را که برای مطالعه انتخاب کردید، را بیان کنید

2. نکته اصلی را توصیف کنید ونکات تازه را در لابه لای آن بگنجانید.

فراموش نکنید که تحقیق، شما را از نوشتن باز می دارد. اگر فیش هایتان را پر از اندیشه های دیگران کنید، دیگر جایی برای نوشتن باقی نمی ماند. توصیه نهایی این بخش آن است که اول افکارتان را درباره موضوع بنویسید تا مجبور شوید که فکر کنید. 

اگر آنچه را که نوشته اید، قبلا کس دیگری نوشته است، به این موضوع در پاورقی اشاره کنید.

اگر آنچه را که نوشته اند بهتر است نوشته شما ست، آن را نقل کنید و در پی نوشت به آن اشاره کنید.

اگر آنچه را که نوشته اند برای شما قابل پذیرش نیست، آن را نقدی بر رای خود بگیرید و در نهایت آن را نقد کنید.

با این روش ها می توانید کمکی به گام اول نوشتن خود بکنید.